On vous croit

Op papier is On vous croit een rechtbankdrama en daar speelt deze film zich ook wel af. Maar het is veel meer het verhaal van een vrouw die vecht om haar kinderen bij zich te houden. ‘We geloven je’ is de vertaling van de filmtitel en dat is het waar het allemaal om draait.

Het decor is geen rechtszaal, maar eerst de wachtkamer en daarna de werkkamer van de rechter die met de echtscheiding van Alice en haar man is belast. Het is een uiterst cleane, moderne en zakelijke omgeving waar de ouders met hun twee kinderen in zijn beland.

Moeder Alice vecht voor het ouderschap van haar twee kinderen, omdat haar zoon zijn vader heeft beschuldigd van misbruik. De rechter moet er achter zien te komen wat er waar is van het verhaal. Alices zoon wil eigenlijk helemaal niet mee naar die zitting, maar de rechter wil ook de kinderen in deze zaak horen. Zoon Etienne wil zijn vader helemaal niet meer zien.

Door de confrontatie wordt het verhaal uitermate spannend. Alice moet zich voortdurend inhouden, helemaal als de advocaat van haar man aan het woord is en gesuggereerd wordt dat er helemaal niets aan de hand is. Het is toch zo’n aardige man en waarom zou hij zijn bloedeigen kinderen niet mogen zien?

De procedure drukt zwaar op alle aanwezigen, de emoties van alle deelnemers worden duidelijk in beeld gebracht. Als kijker kun je je goed inleven in de emoties die met zo’n cleane behandeling van zo’n emotioneel geladen onderwerp gepaard gaan. On vous croit gaat daarom vooral over luisteren. En hoe moeilijk dat kan zijn als het onderwerp zo pijnlijk is.

Ja, dit is een pittig onderwerp, maar met iets minder dan tachtig minuten is On vous croit goed te volgen. En haar aanpak leverde de regisseurs wereldwijd prijzen en uitstekende recensies op.

VPRO Cinema (★★★★) 'Simpel doch doeltreffend'
‍NRC (★★★★) 'Bijna een Dogma-film, één van de bovenste plank'
‍Trouw (★★★★) 'Pijnlijke familiezaak'
‍de Volkskrant (★★★★) 'Beklemmend drama'

‍