Köln 75

Köln 75 begint met een lekkere retro diavoorstelling. Een Duitssprekende voice-over durft het aan een vergelijking te trekken tussen de totstandkoming van Michelangelo’s wereldberoemde Sixtijnse Kapel en het Köln Concert van jazzpianist Keith Jarrett. Volgens de verteller gaat het niet om de kunstenaar of het eindresultaat maar om de voorbereiders, de steigerbouwers.

Het volgende shot speelt zich af op de 50e verjaardag van Vera Brandes. Ze blaast de kaarsjes uit, de gasten roepen “Speech! Speech!” en dan wordt er inderdaad gespeecht maar niet door haarzelf maar door haar vader. En die vertelt doodleuk dat zij ooit een grootse toekomst voor zich had (advocaat, arts, diplomaat) maar …  “ze is ongetwijfeld de grootste teleurstelling uit mijn leven”.

Dan maken we een sprong terug naar begin jaren zeventig. Vera is een sprankelende jonge meid die met grote regelmaat tot diep in de nacht jazzclubs bezoekt. Dit tot grote ergernis van haar oerconservatieve vader die haar toebijt dat ze de hoer uithangt. Ze is niet bepaald op haar mondje gevallen, deze Vera, en in een mum van tijd is ze een piepjonge, onvermoeibare impresario die gewiekst onderhandelend allerlei concerten regelt.

En dan, dan krijgt ze tot haar stomme verbazing de kans om een optreden te regelen van de toen al wereldberoemde jazzpianist Keith Jarrett. In het Keulse Operagebouw nog wel. Ze mag een optreden organiseren, maar dan wel laat op de avond van de 24e januari 1975, na de opera Lulu. Hoe krijgt ze die immense zaal om 23.30 uur nog uitverkocht? Dat blijkt een opdracht die de nodige obstakels oplevert. De directeur van de opera werkt niet echt mee, en Keith zelf vertoont ook nogal wat nukken. En dan is de vleugel ook nog een aftands exemplaar dat het liefst vervangen of in ieder geval gestemd moet worden.

We weten allemaal wat het eindresultaat is. The Köln Concert  is een legendarisch jazzalbum geworden. Met meer dan vier miljoen verkochte exemplaren is het nog steeds de bestverkochte solo jazzplaat én solo pianoplaat aller tijden. Ook de schrijver van dit stukje (niet meteen een jazzliefhebber overigens) heeft hem destijds grijsgedraaid. Maar … in de film komt er geen noot van het concert voor! Jarrett gaf namelijk geen toestemming. En dat is eigenlijk helemaal niet erg want, zoals regisseur Ido Fluk in een interview benadrukt, “het is geen film over Keith Jarrett, het is een film over Vera Brandes”.

En inderdaad, niet Keith maar Vera steelt de show in Köln 75. Hoofdrolspeelster Mala Emde zet in een zeer aanstekelijk verhaal vol grappige filmtrucjes (zoals terzijdes en found footage) een overtuigende en onweerstaanbare Vera neer, volgens de recensent van de Filmkrant “een enorm charmant en rebels energiebommetje”. Kortom, Köln 75: erg leuke film, aanrader!

‍

VPRO Cinema (★★★★) 'Energieke, grappige en sterk gespeelde ode'
‍de Volkskrant (★★★★) 'Sprankelende energie'
‍Trouw (★★★★) 'Fluks energieke aanpak is hartveroverend'
‍NRC (★★★) 'het huzarenstukje van Brandes had je niet willen missen'

‍